پرسش شما:
شما چه راهکاری می توانید به ما ارائه دهید تا ما به فرزندان و جوانان خودمان بیاموزیم که از ابراز محبت به والدین خجالت نکشند و وقتی که به آنها راهی یا کاری را می آموزیم در مقابل این توصیه ها گارد نگیرند؟
همچنین لطفا ما را راهنمایی کنید که چطور می توانیم ادب نسبت به والدین و بزرگ ترها را به فرزندان خودمان بیاموزیم؛ چرا که اخیراً، نه در مدارس و نه در تلویزیون به این موضوع مهم اشاره نمی شود!
پاسخ:
امروزه والدین متعددی با مشکلاتی که در این پرسش مطرح شد، دست و پنجه نرم می کنند.
اگر امروز خلاء کم بودن مطالب در باب احترام به والدین در تلویزیون یا مدارس وجود دارد، این خلاء را باید شما پر کنید!
شاید با خودتان فکر کنید منظور ما این است که در خانه ساعت ها با فرزندتان صحبت کنید و از اهمیت احترام به بزرگترها به او بگویید اما اینطور نیست! شما باید با عمل خودتان به او این اصول را بیاموزید.
البته این کار ظرافت هایی دارد که در این نوشتار به بیان این ظرافت ها می پردازیم.
روش صحیح آموزش احترام به والدین چیست؟
بنده اگر ده سال به والدین خودم احترام بگذارم، فرزندم نیز احترام به والدین را از من می آموزد. البته ممکن است فرزندان ما به دلیل ژست هایی که در جوانی به خودشان می گیرند، به خوبی نشان ندهند که این اصل را از ما آموخته اند اما قطعاً بذر احترام به بزرگتر در آنها کاشته شده و در آینده خودش را نشان خواهد داد.
چرا فرزندمان با ما صمیمی نمی شود؟
در مورد بحث خجالت کشیدن باید نکته ای را خاطر نشان کنیم که در بحث آموزش احترام به فرزندان نیز کارآمد است. برای اینکه فرزند شما با شما احساس صمیمت بکند و واقعا از رفتارهای شما چیزی بیاموزد، رفتارهای شما باید واقعی باشد.
اگر شما رفتاری را به صورت ظاهری و صرفاً به این منظور که فرزندتان آن رفتار را بیاموزد انجام می دهید، این رفتار مانند خیار گلخانه ای بی خاصیت خواهد بود!
فرزندان شما از ظاهر اعمال چیزی را نمی آموزند بلکه از روح اعمال یاد می گیرند. بنابراین رفتار شما مثلاً در زمینه احترام به والدین خودتان باید واقعی باشد تا فرزندتان نیز واقعاً آن رفتار را بیاموزد.
چرا نباید زیاد به جوان چیزی آموخت؟!
در نهایت لازم است تذکر دهیم که والدین نباید بیش از حد به دنبال آموختن مسائل مختلف به فرزند جوانشان باشند. بچه ها زیر فشار اینکه پدر و مادر دائم بخواهند به آنها چیزی بیاموزند احساس خفگی می کنند.
وظیفه ما به عنوان والدین یا مربیان این است که بیشتر به تقویت اعمال خودمان بپردازیم. آب وقتی جاری می شود، نسیم ایجاد می کند. انسان هم وقتی حرکت می کند، نسیم رشد او، افراد اطرافش را به حرکت وا می دارد.
