مقصر مشکلات زندگی شما کیست؟
در این نوشتار به دو مورد از پرسش های شما در رابطه با شناخت مقصر مشکلات زندگی افراد پاسخ میدهیم.
همسرم بقیه را مقصر میداند!
پرسش اول: من یاد گرفته ام که نباید دیگران را مقصر زندگی خودمان بدانم. اما متاسفانه همسرم این خصلت بد را دارد. او همه ایرادات را از بیرون می بیند. برعکس او من همیشه خودم را مقصر اصلی می بینم. این برای خودسازی مفید است. اما من به عنوان همسر، چگونه می توانم باور غلط او را تغییر دهم؟
خود آغازگری چاره کار است
در ارتباط با این پرسش، تصور من این است که اگر از همسر این خانم هم سوال کنیم، او معتقد است که همسرش همیشه او را مقصر میداند! بنابراین در اینجا نمی توانیم به سادگی پاسخی برای این مشکل بیان کنیم.
از طرفی خود این خانم در این پرسش، همسرشان را مقصر دانستند. این شیوه خلاف خود آغازگری است. راهکار درست این است که بگویید: «من کاری ندارم تو با من در این رفتار همراه هستی یا نه؛ من سعی میکنم این گونه باشم … » این رفتار می تواند به تغییر رفتار و شیوه همسرتان خیلی کمک کند.
این رفتار مصداق بارز خود آغازگری است. البته این کار خیلی دشوار است، چرا که ما تا با طرف مقابل تسویه حساب نکنیم آرام نمی گیریم!
البته اگر انسان رابطه خود را با خداوند تقویت کند می تواند صبری به دست آورد تا در این مسیر موفق باشد.
موفقیت در کار گروهی به دیگران هم بستگی دارد؟
پرسش دوم: معلم الهیات ما می گفت که انسان موجود بهانه گیری است. گاهی در کار گروهی اشتباه پیش می آید. مانند کارشکنی برخی افراد در جنگ احد. بنابراین اثربخشی توانایی های یک شخص بستگی به عوامل دیگر هم دارد.
آیا انسان جایز الخطاست؟
در پاسخ قسمت اول این پرسش که گفته شد انسان موجود بهانه گیری است و گاهی اشتباه می کند باید گفت بله! طبیعی است که گاهی انسان اشتباه می کند اما پرسش مهم این است که آیا او دوباره این اشتباه را تکرار می کند یا اینکه آنرا ریشه یابی می کند؟
برخی از افراد می گویند انسان جایزالخطاست، برخی می گویند ممکن الخطاست و … بالاخره خطا هست اما مهم این است که من عزم این خود آغازگری برای تغییر اشتباهات و شرایط را دارم یا نه؟
در کار گروهی نتیجه به دیگران بستگی دارد؟
در پاسخ قسمت دوم این پرسش که اشاره بر نقش عوامل بیرونی در کارگروهی داشتند باید بگوییم:
کار درست این است که شما عزم کنید تا جایی که کاری از دستتان بر می آید اقدام کنید و عوامل بیرونی که قابل تغییر نیستند را رها کنید.
منظور ما حذف عوامل بیرونی نیست! بلکه منظور ما تکیه نکردن به عامل بیرونی است. چرا که تکیه زدن به تکیه گاه های آسیب پذیر، انسان ها را آسیب پذیر می کند. به همین دلیل است که همیشه گفته می شود توکلتان باید بر خدا باشد. چرا که کسی که به محکم ترین تکیه گاه جهان (خدا) تکیه کند، قدرتمندترین انسان جهان خواهد بود.
