چند نوع تعلق داریم؟
در این نوشتار به موضوع تعلق می پردازیم. ما دو نوع حس تعلق داریم که نوع اول آن مفید است و منجر به حرکت انسان می شود اما نوع دوم آن یکی از موانع مهم در سر راه حرکت انسان ها به شمار می رود.
نوع اول احساس تعلق
نوع مثبت احساس تعلق، آن احساسی است که افراد به خانواده، جامعه یا شغل خودشان دارند و موجب شکل گیری نوعی هویت در آنها می شود.
مثلاً شما نسبت به خانواده خودتان احساس تعلق دارید و این باعث می شود در موقعیت های بسیاری شخصیت خودتان را حفظ بکنید؛ یا اینکه فردی نسبت به کشور و جامعه خودش احساس تعلق می کند، این احساس باعث ایجاد نوعی غیرتمندی در فرد می شود و این فرد برای کشورش می جنگد.
و امروز من به این فرد مدیونم، فرزندم هم به او مدیون است، تمام جامعه به او مدیون هستند و این دِین تمامی ندارد، چرا که او کار بزرگی انجام داده است و ریشه انجام این کار بزرگ، تعلق او به جامعه خودش بوده است.
نوع دوم احساس تعلق
برخلاف نوع اول احساس تعلق که برای فرد ایجاد هویت می کرد و او را به حرکت وا میداشت، نوع دوم احساس تعلق، جنبه زنجیرهایی را دارد که مانع حرکت انسان می شود. اینها همان تعلق هایی هستند که شهدا خودشان را از آنها آزاد کردند.
یکی از رفقای ما که در دبیرستان شریعتی مشهد تحصیل می کرد و شاگرد اول رشته تجربی بود، در طی جنگ به مقام رفیع شهادت نائل شد. ایشان وصیتی نوشته است که حتی امروز هم بسیاری از ما قادر به درک سخنان او نیستیم. در بخشی از این وصیت نامه می خوانیم: خدایا، شاهد باش که من از تمامی مظاهر مادی بریدم تا به تو بپیوندم…
بریدن از تمامی مظاهر مادی یعنی چی؟ یعنی من از وابستگی به قدرت، ثروت، شهرت و … خودم که من را درگیر این دنیا می کنند دست کشیدم و خودم را آزاد کردم.
تعلق و خودآگاهی
الگوبرداری از این نگاه شهدا می تواند ما را نسبت به تعلق های منفی خودمان به خودآگاهی برساند. پس ما باید آن دسته از تعلق های خودمان را که مانع حرکت مان می شوند شناسایی کنیم.
گاهی اوقات ما پس از بررسی کردن حالت های خودمان در میابیم که یک وابستگی پنهان مدت ها مانع حرکت ما شده است.
تعلق و اسارت
پیام شهدای عاشورا و اربعین برای ما این است که باید خودمان را از اسارت ها رها کنیم. یکی از مهم ترین حوزه های اسارت های ما دنیاست. هفته دفاع مقدس به ما می گوید که خودتان را از اسارت های دنیا آزاد کنید.
رهایی از این اسارت ها به حرف آسان و در عمل دشوار است اما ما باید شروع کنیم. ما دوست داریم دیده بشویم، دوست داریم از ما تعریف کنند و … بسیاری از این دوست داشتن ها همان اسارت های ما هستند که باید آنها را شناسایی کنیم و خودمان را از اسارت آنها رها کنیم.
تعلقات دانش آموزان
در حوزه شناخت اسارت ها، از شناسایی اسارت ها و تعلق های منفی فرزندانمان نیز نباید غافل بشویم. بسیاری از دانش آموزان امروز به فضای مجازی تعلق پیدا کرده اند یا اینکه عادت کرده اند هر قسمت از یک سریال را دو بار ببینند و …
ما باید به فرزندانمان کمک کنیم تا خودشان به این اسارت ها پی ببرند و نتیجه منفی این اسارت ها را در برنامه ریزی های درسی خودشان احساس کنند تا بتوانند کم کم از آنها رها شوند.
پیاده روی اربعین و رهایی از تمام تعلق ها!
پیاده روین اربعین یک تمرین بزرگ برای رهایی از تعلق هاست. در این پیاده روی ها، کسی که تا پیش از این مقید بوده که حتما در جایی مخصوص با لحافی مخصوص بخوابد، حالا هر کجا که برسد مانند کارتن خواب ها می خوابد!
این خودش یک تمرین موثر برای شکل گیری هویت است. یکی از جلوه های تربیتی راهپیمایی اربعین، همین رهایی انسان از بسیاری از چیزهایی است که دست و پاگیر حرکت او شده است.
نتیجه گیری
ما باید به کمک افزایش خودآگاهی نسبت به خودمان، تعلق های مثبت و منفی مان را شناسایی کنیم، سپس از تعلق های مثبت برای شکل گیری هویتی که منجر به حرکت در ما می شود استفاده کنیم و زنجیرهای تعلق های منفی که مانع حرکت ما شده است را نابود کنیم.
