چه کسی تربیت اجتماعی دارد؟
سلام. در مجموعه نوشتارهای مرتبط با تربیت اجتماعی، به زوایای مختلف این موضع اشاره کرده ایم. در این نوشتار به پاسخ این پرسش می پردازیم: «اگر تربیت اجتماعی داشته باشیم چگونه زندگی می کنیم؟»
پاسخ به این پرسش، می تواند بخشی از اهمیت این مبحث را هم بیشتر برای ما روشن کند.
اینگونه زندگی کنید …
کسی که تربیت اجتماعی دارد به گونه ای زندگی می کند که تا زمانی که زنده است، مردم به او رو بیاورند و از او فرار نکنند. یعنی رفتارش در اجتماع به گونه ای است که یک کاریزمای معقول، عادلانه، حکیمانه، منصفانه و خالصانه را تداعی می کند. البته دافعه لازم را هم در جای خودش دارد.
او به گونه ای زندگی می کند که وقتی فوت کرد، مردم برای او گریه می کنند! یعنی جای خالی او احساس می شود. کسی که که تربیت اجتماعی ندارد، وقتی بمیرد جای خالی اش هم احساس نمی شود.
در ادامه زندگی یک الگو را در این زمینه مثال می زنیم تا بیشتر متوجه اهمیت موضوع شویم.
سردار دل ها، اسوه تربیت اجتماعی
مصداق بارز آنچه در بالا گفته شد، زندگی حاج قاسم سلیمانی است. زمانی که خبر شهادت سردار منتشر شد، جمعیتی که برای تشییع پیکر او به خیابان ها آمدند، جهان را متعجب کردند. این دقیقا مصداق آن است که گفتیم کسی که تربیت اجتماعی دارد، بعد از فوتش، مردم نبودش را حس می کنند.
جذبه حاج قاسم سلیمانی آنچنان بالا بود که مردم نمی توانستند بی تفاوت در خانه بنشینند و ناخواسته کشیده می شدند به سمت او. در حالی که بسیاری از این مردم شاید با جبهه مقاوت آشنایی نداشتند یا اصلا موافق آن نبودند؛ اما نوری که رفتار سردار به دل مردن تابانده بود آنها را می کشاند پای تشییع پیکرش.
او می مانَد، او می شود سردار دلها؛ چرا که تربیت اجتماعی برای او مهم بوده است. برای او فرزند شهید مهم بوده است. کودک آواره یمنی هم برای او مهم بوده است، همین است که به او وسعتی می دهد که ماندگار می شود. در واقع تربیت اجتماعی سردار دل ها بود که او را بزرگ و عزیز کرد.
اجتماع، زمینه ساز وسعت شماست
اجتماع زمینه ساز وسعت گرفتن انسان است. اجتماع زمینه ساز سعه وجودی انسان است. اصلا تربیت و اجتماع در هم تنیدگی دارند.
نمی شود یک نفر تربیت اجتماعی را رها بکند و بگوید من تربیت شده ام. اگر کسی تربیت اجتماعی را رها کند، در قفس خودخواهی خودش گرفتار شده و کوچک می ماند.