پدر و مادر، باغبان هستند!

وقتی در مورد تربیت، تفکر و معنویت صحبت می کنیم، حتما باید یادمان باشد که نقش ما در حد یک باغبانی و امانت داری است. باید یادمان باشد که ما به عنوان پدر و مادر یا مربی، باید زمینه های رشد را ایجاد کنیم.

یکی از اساتید تحلیل زیبایی در مورد تربیت داشت، او می گفت پدر و مادر یا مربی، باید مثل یک شکارچی باشد که بتواند لحظه های موفقیت کودک را شناسایی کند.

اما شکار لحظه های موفقیت فرزندمان دقیقا چه معنایی دارد و چرا مهم است؟

لحظات مثبت کودک را شکار کنید

لحظه های موفقیت، لحظه های زیبایی، لحظه های رشد کودکان را باید شناسایی کرد. این کودکان باید از پدر و مادر یاد بگیرند که شکارچی فرصت ها باشند.

همین شکارچی فرصت بودن یکی از آیتم های موفقیت فرزند شما در آینده است. حتما می دانید که یکی از مهم ترین تفاوت های افراد موفق با افراد ناموفق، توانایی مدیریت زمان آنهاست. پس ما باید به فرزندانمان بیاموزیم که فرصت ها را در لحظه شکار کنند.

خوب، کودکان از کجا می توانند این مهارت را بیاموزند؟ پاسخ این است از رفتار والدین! اما چگونه رفتار ما می تواند به فرزندمان شکار فرصت ها را بیاموزد؟

شما باید در هنگام موفقیت بچه ها، آنها را غافلگیر کنید. وقتی بچه ها دارند با یک احساس خوبی یک کاری می کنند، آن احساسشان را تشویق کنید. یعنی شوق در آنها ایجاد کنید.

راستی شما میدانید تعریف اصلی تشویق چیست؟ اصل تشویق این است که شما زمینه رشد و شکوفایی را در کودک ایجاد کنید به وسیله آن شوقی که در درون او ایجاد می شود.

چگونه فرصت های تشویق را شناسایی کنیم؟

پس وظیفه پدر و مادر همان شکارچی لحظه ها بودن است. توجه کردن به نقاط مثبت است. مثلا به فرزندتان بگویید که کدام قسمت کارهایش خوب بوده است. مثلا بگویید اینکه دیشب با خاله ات اینگونه صحبت کردی خیلی خوب بود. اینکه به ذهنت رسید دیشب برای پدرت شربت ببری خیلی قشنگ بود و …

ما باید آن قسمت های مثبتی که در فرایند اندیشه ورزی بچه ها بوده است را مورد توجه قرار دهیم اما ما معمولا برعکس رفتار می کنیم!

یعنی فرزندان ما اغلب با یک نیت و اندیشه مثبت تصمیم می گیرند یک کاری انجام دهند. مثلا فرض کنید تصمیم می گیرند برای شاد کردن پدرشان، یک شربت گوارا برای او آماده کنند. اما گاهی در فرایند انجام دادن این تصمیم مثبت، ناموفق عمل می کنند، مثلا فرض کنید حین آماده کردن شربت لیوان را چپه می کنند.

اشتباه ما به عنوان والدین این کودک این است که به جای اینکه نیت مثبت او را مد نظر قرار دهیم، بعد منفی کار او را در نظر می گیریم و او را توبیخ می کنیم. در حالی که آن نیت مثبت در کودک شوقی را ایجاد کرده بود که او را به عمل وا می داشت.

اینکه گفته می شود پدر و مادر یا مربی، باغبان هستند، یعنی باید همین نیت های مثبت که زمینه های رشد فرزندشان است را شناسایی کنند و با تشویق آن نیت مثبت، بذرهای رشد فرزندشان را بکارند، نه اینکه با تخریب فرزند به علت اشتباه انجام دادن یک تصمیم مثبت، این زمینه ها را از بین ببرند!

شکارچی نکات مثبت از اتفاقات منفی باشید!

ما باید رفتارهایمان به گونه ای باشد که بذرهای احتمالی رویش بچه ها را در ارتباطات، تصمیم گیری و … خشک نکنیم. پس تنها کاری که پدر و مادر باید انجام دهند شکار این لحظه هاست. حتما در هر ماجرایی حتی ماجراهای تلخ یک قسمت مثبت وجود دارد. ما باید یاد بگیریم آن لحظه ها را شکار کنیم.

یک نکته بسیار مهمی که به اندیشه ورزی بچه ها و به فرایند رفتاری بچه ها کمک می کنه توجه پدر و مادر به اون نیت مثبت و زیبایی ها و منشا تصمیم گیری بچه ها نه خود روند کار است.

اگر رفتار شما به عنوان والدین به گونه بشود که این نیت های مثبت را تشویق کنید، فرزندان شما رفته رفته امیدوار می شوند به خودشان و عزت نفس پیدا می کنند. بچه ها یک خودباوری پیدا می کنند و به این نتیجه میرسند که زمانی که یک تصمیم مهربانانه مبتنی بر مسئولیت بگیرند نتیجه خوبی دارد.

این تجربیات ذهنی کودکی در بایگانی ذهنی فرزند شما ثبت می شود و این بچه ها در آینده با این بایگانی ذهنشان زندگی می کنند. پس اهمیت این موضوع را هرگز نادیده نگیرید.

تمرین

همین امروز یک کاغذ بردارید و ببینید بچه های شما از صبح که از خواب بیدار می شوند کدام قسمت های مثبت کارهایشان را می توانید یادداشت کنید.

لازم نیست این قسمت ها را به آنها اعلام کنید. فعلا فقط تمرین کنید. چون آنقدر ذهن ما با منفی ها خو گرفته که زمان می برد تا ذهن ما از توجه به منفی ها برسد به صفر درجه و بعد به سمت مثبت برود.