شب قدر شاید مهمترین شب در طول هر سال باشد. و همانطور که میدانید اعمال متعددی هستند که توصیه شده در این شب انجام دهید. بخشی از اعمال توصیه شده برای این شب، اعمال تفکری هستند.
به بحث تفکر در شب قدر، علم آموزی و اینکه به نعمت های خدا توجه بیشتری بشود توصیه های بسیاری شده است. خوب ما شاهد هستیم که تاکنون افراد بسیاری به ویژه نوجوانان و جوانان می پرسند که چطور می شود از این شب به وسیله این اعمال تفکری بیشتر بهره مند شد؟ در این نوشتار به پاسخ این سوال ها می پردازیم.
قدر سه تا معنا دارد
در این نوشتار به سه معنای اساسی شب قدر می پردازیم:
1) قیمت و ارزش
امشب شب شناخت ارزش های وجود انسان است. امشب باید بنشینیم و ببینیم که خدا در واقع به ما چه لطف هایی کرده است و ما در قبال این الطاف او چه باید بکنیم؟
امام خمینی (ره) در یکی از کتاب هایش میگوید: خدایا مگر ما چکار کردیم که تو برای ما پیغمبر فرستادی؟ تو در واقع لطف کردی و ما را در شرایطی دیدی که برایمان پیامبر فرستادی….
پس حالا من که تو این شرایط قرار گرفتم چکار باید بکنم؟
ما باید قدر خودمان را بشناسیم. یکی از جاهایی که قدر ما شناخته میشود، همت ماست. قدر مرد، به اندازه قدر همت اوست. پس امشب، شب بالا بردن همت های ماست.
2) اندازه های ما
امشب ما باید ارتفاع بگیریم. باید دغدغه هایمان ارتفاع بگیرند. تا کی دغدغه ها ما محدود به دغدغه های دم دستی هستند؟ اگر همت ما بالا باشد، اگر به تمام جهان فکر بکنیم، آنگاه رشد می کنیم.
بزرگ فکر کردن و کوچک عمل کردن اشکالی ندارد. ما باید جهانی فکر کنیم اما اول رخت خوابمان را جمع کنیم! جهانی فکر کن، اتاقی عمل کن!
اما فراموش نکنیم که ما باید بلند فکر کنیم. کوچیک فکر نکنیم. امشب از خدا بخواهیم که ما را آزاد کند از تنگ نظری و فکر بسته و …
یکی از توصیه های امشب، تفکر و مذاکره علمی است. امشبی که افضل از هزار ماه است. هزار ماه ناظر بر یک عمر است. یعنی هشتاد و خورده ای سال. چکار کنیم که ماحصل یک عمر را دریافت کنیم؟
من بیش از سی سال است با این جمله زندگی می کنم: آنها که راه دراز و وقت کم را فهمیده اند مجبورند خود را زیاد کنند و رشد بدهند.
امشب همان شبی است که باید خودمان را زیاد کنیم. خودمان را زیاد کنیم یعنی چی؟ یعنی بیایم و مجموعه خودمان را تنظیم کنیم و در مسیر عبودیت قرار بدهیم. امشب باید بنشینیم و برنامه های خودمان را به خدا بدهیم. مثل دولت که لایحه میدهد به مجلس که تصویب کند.
3) برنامه ریزی
به اندازه ی قدری که از خودمون میفهمیم، همان مقدار برای ما مقدر می شود! یعنی به اندازه ظرفی که میبریم برای ما غذا میریزند. نمیشود بگوییم خدایا تو را به تمام مقدساتت قسم تو این لیوان نیم لیتری من 500 لیتر جاری بفرما!
این دعا مستجاب نمیشود! من باید خودم را وسعت بدهم. امشب باید بنشینیم و به چهار پنج تا موضوع فکر کنیم:
کارهایی که طی یک سال قبل انجام دادیم، در ارتباط با هدف های خودمان، مشکلات خودمان، در ارتباط با یاری ولی و در اتباط با نعمت ها و امکاناتی که داشتیم
مثلا باید از خودمان بپرسیم با دستم، پاهایم و چشم هایم چه کردم؟ با چشم هایم خیلی باید کار میکردم اما کم کاری کردم. خوب تکلیف بقیه این پتانسیل که بلا استفاده گذشته است چه می شود؟ اینجا است توبه می کنیم از کم کاری مان.
وقتی فکر کنیم به کسری های خودمان و یک شناختی از خودمان پیدا کنیم، آن زمان می فهمیم که به خودمان ظلم کردیم چرا که خیلی کارها می توانستیم بکنیم اما نکردیم.
به خودتان می آیید و به خود می گویید: من جسم داشتم، فکر داشتم، عقل داشتم، قلب داشتم، روح داشتم… اینها همه معطل ماندند. مثل اینکه شما یک موبایل پیشرفته داشته باشید و فقط از ماشین حساب آن استفاده کنید!
تمرین
پس امشب (شب قدر)، شب برنامه ریزی، شب جمع بندی، شب تصمیم گیری و شب تصمیم سازی هست . در این شب یک تمرین ساده انجام دهید. در این شب، تصمیمات جدید بگیرید. نه اینکه یک طومار از تصمیمات جدید درست کنید! تنها سه تا تصمیم بگیرید. سه تصمیم که در راستای برطرف کردن ضعف های اساسی خودتان است.
