سوال شما:
نوجوان 15 ساله ای دارم. ایشان فرزندی با ایمان و با خدا بودند. حدود شش ماه است که ما به خاطر کرونا با دیگران رفت و آمد نمی کنیم و در خانه هستیم. در این مدت ایشان در مورد مباحث وجود خدا دچار شک شدند. یعنی با وجود اینکه قلباً خدا را خیلی دوست دارند، در مورد وجود خدا دچار شک شده اند. سوال من این است که فرزند من به تناسب سن و دوران نوجوانی اش دچار این سوالات شده است یا در خانه ماندن موجب ایجاد این افکار در او شده است؟
پیش فرض ذهنتان را تغییر دهید!
واقعیت این است که این نوجوان اکنون با خدا تر شده است!
پیش فرض ما این است که اگر فرزند ما ساکت بود و چیزی نپرسید و راه خودش را رفت در مسیر درستی است و اگر شروع به سوال کند، این نشان می دهد که ایمان او کم شده است. اما این دید درستی نیست. جای این فیش ها را باید عوض کنیم!
در حقیقت این نوجوان دارد با ایمان تر می شود. یعنی وقتی سوال در مورد خدا شکل می گیرد این اصلا نشانه کم ایمانی نیست. پس مشکلی وجود ندارد که ما بخواهیم ریشه یابی کنیم که علت آن کرونا بوده است یا سن نوجوانی.
نگاه درست کدام است؟
گفتیم که نگاه ما باید تغییر کند. وقتی فرزند شما در مورد خدا سوال می پرسد این نشان می دهد که او به خدا احساس نیاز پیدا کرده است. شما وقتی به یک چیزی نیاز دارید در مورد آن سوال می پرسید، اگر نیازی نداشته باشید که سوالی هم نمی پرسید!
پس یک بخش از این ماجرا جای نگرانی ندارد. سوالات به خودی خود نشانه بدی نیستند. پیامبران هم می آمدند و ایمان بی پشتوانه را از انسان ها می گرفتند و آنها را با سوالات درست، به درک درست و ایمان درست از خداوند می رسانند.
وظیفه شما چیست؟
شما باید ذائقه فرزندتان را متوجه شوید و با توجه به ذائقه او، کتاب های مناسب را به او معرفی کنید تا در آن کتاب ها، پاسخ های درستی برای سوالاتش بیابد.
کتاب های نویسندگان مختلفی همچون آقای قرائتی، ری شهری، شهید دستغیب، علامه مصباح، صفایی حائری و … هر کدام مورد پسند ذائقه های مختلف هستند که می توانند مورد استفاده شما قرار بگیرند.
توصیه می شود کتاب داستان راستان شهید مطهری را تهیه کنید تا فرزند شما مطالعه کنند و با توجه به این داستان ها و اتفاقات مختلف زندگی ذهن شان و دیدشان به دنیا بزرگ تر شود.