دومین آسیب در تشکیلات
در نوشتار قبل به اولین آسیب در تشکیلات، یعنی بخل پرداختیم. در این نوشتار به سراغ معرفی دومین آسیب تشکیلات می رویم: تجسس
تجسس چیست؟
در آیه 12 سوره حجرات می خوانیم:
«یا ایها الذین امنوا اجتنبواکثیرامن الظن ان بعض الظن اثم ،و لا تجسو ا و لا یغتب بعضکم بعضا ،ایحب احدکم ان یاکل …»: ای کسانی که ایمان آورده اید از بسیاری گمانها درباره دیگران بپرهیزید، به راستی که برخی از گمانها گناه است؛ درباره یکدیگر جاسوسی نکنید و بعضی از شما غیبت بعضی نکنند ،آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد ؟
در اینجا می بینیم که خداوند متعال، مردم را از تجسس منع کرده است. تجسس یعنی چیزی که دیگران دوست ندارند شما درباره آنها بدانید را جستجو نکنید. گاهی اوقات ما سوالی از دیگری می پرسیم و او دقیق جواب نمی دهد؛ سپس ما به جستجو می پردازیم که چرا او دقیق جواب نداده است؛ این کار اشتباه است.
چرا نباید تجسس کنیم؟
تجسس کردن زمینه ایجاد آسیب های سوم و چهارم تشکیلات، یعنی «سوء ظن» و «غیبت» را فراهم می کند. وقتی شما در کار دیگری تجسس می کنید، یک ذهیت پیدا می کنید؛ اگر شما در مورد این ذهنیت با خودتان صحبت کنید دچار سوء ظن می شوید و اگر با دیگران در مورد آن صحبت کنید، گرفتار غیبت می شوید.
آسیب های تشکیلاتی با هم مرتبط اند
تاکنون چهار مورد از آسیب های تشکیلاتی را معرفی کرده ایم. نکته مهمی که در بند قبل نیز به آن اشاره شد، ارتباط این آسیب ها با یکدیگر است. یعنی بعضی از این آسیب ها زمینه ایجاد آسیب های دیگر را فراهم می کند.
بنابراین، ما به عنوان عضوی از یک تشکیلات باید نسبت به تک تک این آسیب های آگاهی داشته باشیم و هیچ کدام از آنها را نباید نادیده بگیریم.