چرا دو نفر مثل هم عمل می کنند اما نتایج متفاوتی می گیرند؟!

«باید و نباید» بار منفی دارد؟

برخی از دوستان می گویند که بهتر است از کلمات باید و نباید استفاده نکنیم چرا که بار منفی دارند. درست هم می گویند. البته راهکار درست این است که ما این بایدها را در درون خودمان به یک مدل تبدیل کنیم تا دیگر بار منفی نداشته باشند. مثلا جویدن درست غذا یک باید است که ما باید آنرا به یک مدل درون خودمان تبدیل کنیم. یا به عبارتی به آن عادت کنیم.

اما اگر ما نسبت به این «باید و نبایدها» بی تفاوت باشیم چه می شود؟ اینجاست که مشکل ایجاد می شود و نتایج متفاوت می گردد. برای درک کامل این موضوع، یک مثال را بررسی می کنیم:

مثال

وقتی شما غذا می خورید، باید لقمه را خوب بجوید. مدل دریافت تغذیه از بیرون مستلزم جویدن است. اما اگر این باید را رعایت نکنید …

• اگر غذا را نجوی سیر نمی شوی؟ چرا! اتفاقا معده ات زودتر هم پر می شود.
• اگر غذا را نجوی، دست از غذا نمی کشی؟ چرا. اتفاقا سفره زودتر هم خالی می شود.
• پس وقتی غذا را نمی جوید چه مشکلی پیش می آید؟ ممکن است مریض یا چاق شوید!

اما چرا این مشکلات به وجود آمدند؟ به این علت که شما مدلی برای غذا خوردنتان نداشتید یا به عبارتی در غذا خوردن راهبردی نداشتید. چون آگاهی ندارید از نقش جویدن درهضم غذا.

عمل یکسان و نتیجه متفاوت؟!

در این مثال دیدیم که دو نفر، در یک زمان، سر یک سفره، یک غذا را می خورند. از بیرون اینطور به نظر می رسد که هر دو نفر عمل یکسانی را انجام می دهند. در حالی که یک نفر از آنها، جویدن درست غذا را به عنوان یک راهبرد رعایت نمی کند. در نتیجه پس از مدتی، ما شاهد دو نتیجه متفاوت خواهیم بود. یک نفر سالم می ماند و نفر دیگر مریض می شود.

نتیجه گیری

پس دلیل اینکه خیلی از آدم ها ظاهرا مثل هم اقدام می کنند اما متفاوت نتیجه می گیرند همین است: عدم رعایت باید و نبایدها و راهبردهای درست.