خوداظهاری بکنیم یا نکنیم؟
به نظر شما بیان کردن نقاط قوت تان در یک جمع کار درستی هست؟
تاکنون این سوال برای افراد زیادی پیش آمده است. معمولا افراد فکر می کنند که صحبت کردن از توانمندی ها و نقاط قوت خودشان کار درستی نیست؛ چرا که این کار نوعی خودستایی و از جنس غرور است.
البته غرور و خودستایی کارهای اشتباهی هستند. اما گاهی لازم است ما این نقاط قوت را بیان بکنیم. خبر خوب این است که شما می توانید نقاط قوت خودتان را بیان کنید بدون اینکه گرفتار غرور و خودستایی شوید.
با این دو شرط می توانید نقاط قوت خودتان را بیان کنید
من همیشه به فرزندان و دانشجویان خودم می گویم برای اینکه نقاط قوت خودشان را بیان کنند باید این دو شرط را رعایت کنند:
- این نقاط قوت را از خدا بدانند نه از خودشان
- این نقطه قوت را قله و نقطه پایان نبینند بلکه آنرا یک تپه بدانند
شرط اول: از خودت ندان، از خدا بدان!
به عنوان مثال اگر می خواهید از نقطه قوت خودتان در تفکر صحبت کنید، بگویید الحمدالله خداوند به من قدرت فکر خوبی داده است.
اگر نقطه قوت مذکور را از خدا بدانید و برای خودتان ندانید هر چقدر هم از آن بگویید مشکلی پیش نمی آید. مشکل از آنجایی شروع می شود که شما یک قوت را از خودتان بدانید و گرفتار دروغ شوید.
شرط دوم: این نقطه را تپه بدانید نه قله!
شما نباید این نقطه قوت خودتان را پایان مسیر بدانید. به عنوان مثال باید بگویید: «من این قدرت فکر را دارم اما هزاران نفر قدرت تفکرشان از من بالاتر است.»
به این جایگاهی که در این زمینه رسیده اید به چشم فتح یک تپه نگاه کنید که هنوز قله های بزرگتری برای فتح کردن دارد.
نتیجه گیری
با رعایت دو شرطی که در این نوشتار بیان شد، شما می توانید نقاط قوت خودتان را بیان کنید. همچنین این شرایط به شما کمک می کند که به یک ارزیابی خوب از خودتان نیز دست یابید.
