همه دنیا برای انسان
خداوند همه دنیا را برای انسان خلق کرده و انسان را برای خودش آفریده است. این زنجیره را به خاطر بسپارید! این فرمول بسیار مهمی است. تمام هستی به انسان و انسان به خدا ختم می شود.
انسانی که این فرمول را بپذیرید در خدمت هیچ کس و هیچ چیز غیر از خدا نخواهد بود و تمام جهان در خدمت او خواهد بود.
این مفاهیم جزو مبانی و اصول شکل گیری تشکیلات هستند. مبنای اصلی شکل گیری تشکیلات اعتقاد به این زنجیره است.
اومانیسم چه می گوید؟
مکتب اومانیسم معتقد است که همه چیز در جهان در خدمت انسان است. اما در ادامه می گوید که انسان در خدمت خودش است. این تفکر دور میزند اما اوج نمی گیرد!
پس می بینیم که در اومانیسم هم اشتراکاتی با نگاه دینی ما وجود دارد. اما تفاوت آنها خیلی مهم است چرا که نگاه اومانیسم سبب می شود انسان اوج نگیرد و در سطح نیازهای دنیای خودش دور بزند.
اشتراکات و افتراقات میان ادیان
میان دین اسلام و سایر ادیان جهان اشتراکات بسیاری وجود دارد. حتی میان آموزه های بودایی ها که حتی دین هم نیست، با آموزه های اسلامی اشتراکاتی را می توانید بیابید. این اشتراکات گول زننده هستند و امروز می بینیم که همین اشتراکات باعث شده عده ای از افراد در جامعه ما غرق در مفاهیم عرفانی شرقی و بودایی و … شوند.
این یک نکته مهم است که اشتراکات در ادیان گول زننده هستند. به خاطر داشته باشید که در «تقد» نباید به اشتراکات بپردازید بلکه در نقد باید به افتراقات بپردازید. ما در مبحث «ارتباط» به اشتراکات می پردازیم اما این کار در نقد اشتباه است. فرق است بین طراحی و نقادی با ارتباط و اجرا.
همه هستی در خدمت تولید انسان
پس همه هستی جمع شده است در خدمت انسان. هستی می خواهد انسان بسازد. پس ما باید جمع هایی بسازیم تا در این جمع ها انسان ها شکل بگیرند. این یکی از مبانی اصلی شکل گیری تشکیلات است.
