انتقاد و تشکیلات
همانطور که میدانید ارتباطات میان اعضای یک تشکیلات نسبت به ارتباطات اعضای یک سازمان کیفیت بسیار متفاوتی دارد.
البته در هر ارتباط دو یا چند نفره، انتقاداتی میان افراد شکل می گیرد؛ حالا تکلیف این انتقادات در تشکیلات چیست؟ باید آنها را مطرح کرد یا از آنها چشم پوشی کرد؟ اگر قرار بر مطرح کردن این انتقادات باشد، بیان این انتقاد به چه شکلی باید صورت بپذیرد؟
در این نوشتار توصیه های استاد جلیل معماریانی در ارتباط با نحوه بیان انتقاد در روابط تشکیلاتی را مرور می کنیم:
در تشکیلات باید انتقادات را بیان بکنیم یا نه؟
بله! در تشکیلات باید انتقادات افراد نسبت به یکدیگر بیان شود، چرا که ما با یکدیگر پیمان بسته ایم که اگر اشکالی در یکدیگر دیدیم آنرا مطرح کنیم.
پیامبر گرامی اسلام (ص) نیز در حدیثی فرموده اند: «المؤمن مرآت المؤمن؛ مؤمن آیینه مؤمن است.»
البته نکته مهم در نحوه بیان این انتقادات است.
انتقاد باید به چه شکلی باشد؟
هرگاه احساس کردید نیاز است نسبت به یکی از اعضای تشکیلات انتقادی را بیان کنید، این اصول را رعایت کنید:
انتقاد باید رو در رو باشد، وقتی او نیست پشت سرش انتقادی نکنید، فقط جلوی خود او انتقادتان را بیان کنید.
انتقاد باید بی سر و صدا باشد و بزرگنمایی در آن وجود نداشته باشد.
انتقاد شما باید به گونه باشد که طرف مقابل تان احساس کند دارید این انتقاد را به او هدیه می دهید و او احساس خوبی پیدا کند.
چطور انتقادمان را هدیه بدهیم؟
انتقاد شما باید به گونه ای باشد که طرف مقابلتان احساس کند که شما دارید به او هدیه ای می دهید. برای این کار باید ضمن بیان انتقادتان، به نقاط مثبت طرف مقابل هم اشاره بکنید. منظور ما تملق نیست، بلکه باید به نقاط مثبت واقعی طرف مقابل اشاره بکنید.
همه آدم ها ویژگی های مثبتی دارند، اگر شما نمی توانید نقاط مثبت افراد را تشخیص دهید در کار تشکیلاتی به مشکل خواهید خورد!
