تفاوت نقش «کار» در تشکیلات و سازمان
کار در تشکیلات بهانه ای است برای ساخته شدن انسان. در حالی که در سازمان ها، انسان برای کار استخدام می شود. آیا نیت از استخدام افراد در سازمان ها چیزی غیر از پیشبرد کارها است؟!
چرا از نظر مبنایی استخدام اشتباه است؟
به همین علت است که ما از نظر مبنایی با استخدام مشکل داریم. در واقع ما از لحاظ مبنایی اصلا چیزی به نام استخدام را قبول نداریم و آنرا یک خطا میدانیم.
حتی اگر از لحاظ منطقی هم نگاه کنیم، هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که یک نفر را به استخدام سی ساله یک سازمان در بیاوریم.
حتی برای اثبات ادعای اسلامی نبودن استخدام می توانیم مناظرات بسیاری راه بیاندازیم و این اصل را اثبات کنیم.
نظرتان در مورد استخدام تغییر کرد؟
هدف ما این نیست که ذهن شما را نسبت به مبحث استخدام منفی کنیم. البته اگر ذهن شما نسبت به این موضوع منفی شود هم اشکالی ندارد، به این علت که ما تا چند سال آینده اصلا چیزی به عنوان استخدام نداریم؛ حتی همین الان هم می توانیم بگوییم که چندین سال است که دیگر ما استخدامی در کشور (به معنای قبل) نداریم!
چرا در ایران این همه بیکار داریم؟
این آمار بیکاری بالایی که در ایران اعلام می شود آمار افراد بیکار نیست! اکثر افراد این آمار کار دارند اما در جایی استخدام نشده اند و بنا به همین تعریف بیکار معرفی شده اند.
بنابراین همین گزاره اگر در کشور ما جا بیوفتد آمار بیکاری به شدت پایین می آید. کار زیاد است، استخدام است که کم شده و رفته رفته به کلی محو می شود.
آیا در سازمان ها افراد رشد می کنند؟
یک نفر جهت کار به دفتر ما آمده بود و قرار بود که به عنوان مسئول دفتر مشغول به کار شود. ما از او قول گرفتیم که در حین کار رشد کند.
اگر نیرویی در محیط کاری ما رشد نکند با او کار نمی کنیم. حتی اگر به زور هم شده او را به دانشگاه می فرستیم و …
اظهارات این فرد در مورد محیط کاری قبلی که برای مصاحبه رفته بود خیلی جالب بود. روند کاری آنها دقیقا برعکس بود. آنها از نیروی متقاضی استخدام خودشان قول می گرفتند که ادامه تحصیل ندهد و ازدواج هم نکند!
ما شواهد مشابه زیادی را داریم، حتما خود شما هم موارد بسیاری از این قبیل را مشاهده کرده اید.
نتیجه گیری
در سازمان ها، انسان ها برای کار استخدام می شود. این غلط است! تربیت کار آفرینانه باید جایگزین استخدام شود.