چطور کیمیاگر شویم؟
برای اینکه در زندگی رشد کنیم باید مهارت کیمیاگری را بیاموزیم. در گذشته به کسانی کیمیاگر گفته می شد که تلاش می کردند با یک اکسیر، فلز مس را به فلز طلا تبدیل کنند. امروز ما باید هنر کیمیاگری احساسات را بیاموزیم تا بتوانیم وقت و احساس خودمان را به طلا تبدیل کنیم!
ما باید احساساتی که در هر لحظه داریم را به سوخت حرکت تبدیل کنیم. از احساستان فقط به عنوان سوخت حرکت استفاده کنید چرا که در غیر اینصورت، احساسات فقط باعث رکود شما می شوند.
گاهی اوقات می شنویم که عده ای می گویند «شاد باش، فقط برای شاد بودن». در حالی که شادی برای شادی معنا ندارد! از شادی باید استفاده کنیم برای حرکت. از غم نیز باید استفاده کنیم برای حرکت. هر چیزی که در هستی در اختیار ما قرار گرفته است باید تبدیل شود به سوخت ما برای حرکت کردن.
چطور با احساس کیمیاگری کنیم؟
کیمیاگری برای تبدیل احساس به حرکت یک فرمول ثابت دارد: ریشه احساس را بشناسید و متناسب با آن حرکت کنید
فرض کنید یک نفر احساس ناراحتی دارد. ناراحتی او حاصل حسادتی است که به همکارش دارد. ریشه این حسادت نیز رشد بیشتر همکار او نسبت به خودش است. حالا اگر به دنبال ریشه موفقیت همکار ایشان بگردیم، در میابیم که همکار او توانسته زمانش را مدیریت کند و بیش از سایرین کار بکند. بنابراین این احساس ناراحتی باید تبدیل بشود به سوخت این فرد برای اینکه تصمیم بگیرد از امروز تلاش بیشتری بکند.
برای اینکه بتوانید با احساسات خودتان کیمیاگری کنید به نوعی خودآگاهی نیاز دارید. شما باید هر روز از خودتان این سه سوال را بپرسید:
- الان چه احساسی دارم؟
- ریشه این احساسم چیست؟
- چه نتیجه ای می خواهم بگیرم؟
سخن پایانی
اگر به شما یک بیست لیتری بنزین بدهند با آن چه کار می کنید؟ شما می توانید با این میزان بنزین و یک کبریت، یک ماشین را آتش بزنید و منفجر کنید. گزینه دوم این است که این بنزین را درون ماشین بریزید و سوخت لازم جهت کیلومترها حرکت خودتان را تامین کنید.
احساسات شما هم نقش همین بنزین را دارند؛ شما می توانید احساس ناراحتی را فقط احساس کنید تا آنجا که شما را افسرده و فلج کند، یا اینکه می توانید احساس ناراحتی خودتان را به سوخت حرکت تبدیل کنید. تصمیم شما چیست؟
