مسئله نابرابری
هرگاه صحبت از تربیت فرزند می شود، توجه بسیاری از مخاطبان ما می رود به سمت این مسئله که همه بچه ها در شرایط برابری با هم رشد نمی کنند. یک کودک در ناز و نعمت است و بهترین امکانات آموزشی را در اختیار دارد و یکی دیگر آنقدر درگیر فقر است که حتی نمی تواند تحصیلات ابتدایی را بگذراند.
حالا از دل این مسئله نابرابری سوالات متعددی بیرون می آید. مثلا اینکه داشتن امکانات بیشتر می تواند اثر عکس روی تربت کودک داشته باشد یا خیر؟ از خانواده ای که توان مالی کمتری دارد باید توقع کمتری در تربیت فرزند داشت یا خیر؟ و ….
در این نوشته به یکی از سوالاتی که در این زمینه مطرح شده است پاسخ خواهیم داد.
سوال شما
فرزندی که از بچگی درست تربیت نشده، تغذیه درستی نداشته و زیر دست پدر و مادری بوده که محبت ندیده، از همه نوع امکاناتی محروم بوده و جلوی دیگران تحقیر شده. آیا چنین فرزندی در آینده، در بزرگسالی اش، در جامعه فرد مفیدی خواهد شد؟
پاسخ
ما باید باور کنیم که خداوند از ما به ما هم مهربان تر است هم آگاه تر است و هم نزدیک تر. این یک اصل است. این اصل را باید همیشه با خودمان تکرار کنیم.
او بنده اش را دوست دارد پس او بنده را هدایت خواهد کرد. سوال اینجاست که من باید چکار کنم؟
من باید آن مقدار وظیفه ای که احساسش می کنم را انجام بدهم.
آیا این کمبودها جبران میشود؟
قطعا. خداوند جبار است. میدانید جبار به چه معناست؟ جبار به معنای جبران کننده است. خداوند جبران می کند.
وقتی یک قدم ما برداریم، خداوند خیلی چیزها را پاک میکند. درست است که آن شرایط هم تاثیر دارد اما باید شاخص را برای خودمان، سعی خودمان قرار دهیم. ما سعی خودمان را می کنیم تا خدا هم آن شرایط و عوامل را جبران کند. چون همان خدایی که آن شرایط را قرار داده خودش هم می تواند تنظیمات آن شرایط را تغییر دهد!