پرسش شما:
من یک خانم هستم و سرپرست خانوار هم هستم. پسر 17 ساله ای دارم که اصلا به حرف من توجه نمی کند. پسرم خیلی زیاد ولخرجی می کند و روحیه لجبازی هم دارد. من چه برخوردی باید با او داشته باشم؟
چرا انسان ولخرجی می کند؟
در ابتدا باید به این پرسش پاسخ بدهیم که چرا این پسر جوان ولخرجی می کند. امروزه بسیاری از جوانان ما از خودشان فرار می کنند. فرار کردن از خود می تواند نشانه های مختلفی داشته باشد. یکی از نشانه های فرار کردن از خود همین ولخرجی کردن است.
متاسفانه در جامعه ما ولخرجی کردن بخشی از شخصیت افراد را به صورت کاذب ایجاد می کند. در نتیجه می توانیم بگوییم که ولخرجی کردن این پسر جوان، ابزار او است برای اینکه بگوید: «من هستم!»
راهکار چیست؟
با توجه به اینکه ریشه و علت رفتارهای نادرست این پسرجوان «تلاش برای ایجاد شخصیت برای خود» است، ما باید به او کمک بکنیم تا از یک مسیر درست به این شخصیت دست پیدا کند و مجبور نشود برای فرار از خود و شکل دهی به یک شخصیت کاذب دست به ولخرجی و لجاجت بزند.
شکل گیری شخصیت با توجه به استعدادها
یکی از کارهایی که در این زمینه می تواند خیلی مفید باشد کمک گرفتن از یک شخص سوم است. ما می توانیم از دایی، عمو یا دوست این پسر بخواهیم تا به این ماجرا ورود پیدا بکند و او را در آغوش محبتی خود بگیرد تا آرام شود.
این شخص سوم می تواند به او کمک کند تا استعدادهای خودش را شناسایی کند و با تقویت این استعدادها و به کار گیری آنها در جامعه شخصیت جدیدی پیدا بکند.
نتیجه گیری
کلیت پیام این نوشتار این است که شخصیت و استعداد این پسر جوان باید به کمک یک شخص سوم شناسایی شود و پرورش پیدا کند.
