تفکر سیستمی و روابط اجتماعی شما
سلام. در مجموعه نوشتار تفکر سیستمی، به اجزای مختلف این تفکر اشاره کردیم. اگرچه داشتن این سبک تفکر کمک می کند تا ما فعالیت های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی اثرگذاری داشته باشیم اما از اهمیت آن در بهبود مسائل فردی مانند ارتباطات نباید غافل شویم.
پیشرفت غرب در علوم ارتباطی
اگرچه مطالعات و تحقیقات غربی ها در زمینه ارتباطات کاملا ریشه دنیایی دارد اما همین پیشرفت های با نگاه دنیوی آنها را نمی توانیم نادیده بگیریم.
به عنوان مثال، آقای رابرت دیلتز در ان ال پی، روی مبحثی کار کرده تحت عنوان خطوط عصبی کلامی. مشابه نتیجه این تحقیق ایشان در برخی روایت های دینی ما نیز موجود است. این تحقیقات نشان میدهد که با تیپ های مختلف انسان ها چگونه باید ارتباط برقرار کرد.
مثلا ممکن است یک نفر با شما شوخی نداشته باشد. بنابراین شوخی کردن با این فرد در ابتدای ارتباط کار نادرستی است.
داستان همراهی با یک طلبه جوان
چندی پیش طلبه جوانی با من همراه شده بود. گویا در کلاسی به او آموخته بودند که با شوخ طبعی می تواند ارتباطات موثر برقرار کند. البته من متوجه ناپختگی های رفتاری در او شده بودم و میخواستم در اولین فرصت با او در این مورد صحبت کنم. اما کمی دیر شد!
من برای رفتن به جایی آژانس گرفتم و او هم با من همراه شد. به محض نشستن در تاکسی، طلبه جوان به راننده گفت: «سلام! چطوری حاجی؟دمت گرم …». من متوجه بودم که این راننده جزو تیپ افرادی نیست که بتوان رابطه با آنها را با شوخی آغاز کرد و فهمیدم که رفتار این جوان اشتباه بود؛ اما فرصت نشد که اشتباه او را جمع کنم، چرا که راننده با جدیت به او گفت: «اولا حاجی پدرت است! دوما مگر من با تو شوخی دارم؟!»
قبل از برقراری ارتباط تفکر کن
کمی بعد در فرصتی مناسب با طلبه جوان صحبت کردم و به او گفتم همیشه دقت کند که چه حرفی را به چه کسی، برای چه منظوری و در کجا باید بگوید.
شاید یک نفر دیگر از تکنیک شوخ طبعی در ارتباطات نتیجه گرفته باشد اما این دلیل نمی شود که شما در هر موقعیتی از این تکنیک استفاده کنید.
بنابراین داشتن یک تفکر سیستمی به کمک سوال هایی که در اینجا مطرح شد (چه کسی؟ در چه شرایطی؟ در کجا؟ و ….) به شما کمک می کند تا ارتباط موثری داشته باشید.
