چرا تشکیلات به دنبال نخبه های ذهنی نیست؟!

 چرا روی نخبه ها کار نمی کنید؟!

بنده به عنوان موسس تشکیلات کتاب پردازان تابحال چندین بار این نقدها را شنیده ام: «چرا بیشتر روی طیف نخبه ذهنی و علمی جامعه کار نمی کنید؟ … بهتر نیست بچه های معدل بالا را جمع آوری کنید و روی آنها کار کنید؟ و …»

من هم این نکته را تاحدودی قبول دارم اما معتقدم اولویت اول ما باید کسانی باشند که زمینه های مولد شدن را دارند، نه کسانی که صرفا هوش ذهنی بالایی دارند.

مولد یا مصرف کننده؟

بسیاری از افرادی که به عنوان نخبه های ذهنی شناخته می شوند مولد نیستند، بلکه مصرف کننده هستند و بهتر است به سمت کارهای کارمندی بروند.

به نظر من این ویژگی مولد بودن باید جزو ویژگی های نخبگی نیز به شمار برود. ما در تشکیلات روی کسانی که زمینه تکثیر دارند کار می کنیم.

اهمیت کاریزمای جمعی در تشکیلات

امام خمینی (ره) نیز به خوبی می توانستد تفاوت نخبه هوشی بودن با کفایت داشتن را متوجه شوند. حتی در مواردی ایشان در میان افراد در اصطلاح لات یک محله، کسی که از همه زورمندتر بود را شناسایی می کردند و از او برای مهار کردن سایر گردنکشان در آن محله استفاده می کردند. در واقع امام (ره) متوجه وجود کاریزمای جمعی بالای این افراد می شدند.

یکی از معیارهای مهم برای جذب یک نفر در تشکیلات داشتن کاریزمای جمعی است؛ یعنی فرد بتواند عده ای را جمع کند یا عده ای را بسازد.

متاسفانه بخشی از نخبگان ذهنی جامعه ما نه تنها حوصله ساختن آدم را ندارند و بلکه آدم ها را مزاحم میدانند!