سلام. همانطور که می دانید، این ما والدین هستیم که با نوع رفتارمان و توجه مان، ویژگی های اخلاقی متفاوتی را در فرزندانمان ایجاد می کنیم.
به عنوان مثال، در مورد وجدان می توانیم صحبت کنیم. این ما هستیم که با رفتارمان فرزندمان را به گونه ای تربیت می کنیم که در طول زندگی اش با وجدان خودش زندگی کند و یا اینکه روحیه حق پذیری را کنار بگذارد و با همه لجبازی کند!
چطور روحیه حق پذیری را در فرزندمان بیدار کنیم؟
من از شما والدین می پرسم: به نظر شما وجدان بچه ها کی قرار است بیدار باشد و در کجاها؟ ما چکار کنیم که بچه ها با وجدانشان زندگی کنند؟
این همان معنویت است. پس خیلی مهم است که عادت زندگی با وجدان و روحیه حق پذیری را در بچه ها ایجاد کنیم. اما چگونه؟ چطور باید با او حرف بزنیم؟
ما باید زمینه بیداری وجدان را برای فرزندمان ایجاد کنیم. مثلا وقتی او مرتکب یک کار اشتباه می شود، باید به او بگوییم با خودش چند دقیقه ای خلوت کند و به کارش فکر کند، بعد بیاید با شما صحبت کند. خیلی مهم است که بعد از اینکه از او خواستید به کارش فکر کند، دیگر او را رها کنید! اکثر والدین در این قسمت دچار اشتباهاتی می شوند که فرزندشان را به جای حق پذیری به لجبازی وا میدارد…
این رفتارها باعث لجبازی فرزندتان می شود!
گفتیم که وقتی از فرزندتان می خواهید به کارش فکر کند، زمینه بیداری وجدان را برای او ایجاد کرده اید. یعنی او خودش یاد می گیرد که متوجه اشتباهات خودش بشود. بنابراین بعدش باید او را رها کنید. اما رفتار اشتباه این است که اکثر ما می خواهیم از فرزندمان رسید بگیریم که اشتباه کرده است!
مثلا فرض کنید فرزندتان خودش در درون خودش قبول کرده که اشتباه کرده و متوجه خطای خودش شده است. اما شما بر می گردید و به او می گویید: فهمیدی که اشتباه کردی دیگه؟!
خوب مشخص است که فرزند شما در برابر این جمله جبهه گیری می کند. اگر شما چیزی نمی گفتید، او خودش با روحیه حق پذیری متوجه اشتباهش می شد و رفتارش را اصلاح می کرد، اما حالا که از او می پرسید متوجه شدی اشتباه کردی یا نه، رو به لجبازی می آورد و می گوید: نه! من اصلا اشتباه نکرده ام خیلی هم کار درستی کردم!
این رفتارهای اشتباه، به سخن محدود نمی شود. گاهی فرزند شما دارد با وجدان خودش درگیر می شود اما ممکن است شما حتی با یک لبخند یا کرشمه اضافه که نشان دهنده این است که اشتباه او و پیروزی خودتان را به رخش کشیده اید، او را به لجبازی وا می دارید.
مخصوصا برای پسرهای جوان این نکته نقش پر رنگ تری دارد. شما نباید قدرت داشتن پسر جوانتان را زیر سوال ببرید. حتی اگر از او تعریفی بکنید که خلاف تصویر قدرتمند او از خودش باشد، مثلا بگویی تو مسئولیت پذیری یا سایر تعاریف لطیف دیگر، او این تعاریف را پس می زند و با لجبازی آن چیزی که مقصود شما است را نمی پذیرد.
