حلم لازم است نه علم!
در یکی از دعاهای شب 21 ماه رمضان، یک دعای مخصوص وجود دارد که می گوید: «خدایا به من حلمی بده که جلوی جهل من را بگیرد، سدی باشد برای جهل من …»
دقت کنید در این دعا درخواست نشده که خداوند به ما علمی بدهد که جلوی جهل ما را بگیرد. اگرچه قاعده اش این است که علم مخالف جهل است. اما در دعا از خداوند درخواست شده که به ما حلمی بدهد که مانع جهل ما شود. حلم یعنی ظرفیت.
حلم یعنی ظرفیت، آرامش و عدم قضاوت
برای اینکه شما بتوانید نقش موثری در هر یک از حوزه های تربیت داشته باشید، لازم است درون خودتان ظرفیت سازی کنید. به این معنا که در حوزه تربیت و در ارتباط با سایرین، باید رفتار و منش ما مبتنی بر یک آرامش باشد. به ویژه در بحث قضاوت ها.
همین تمرین آرامش و عدم قضاوت، به خودی خود حوصله و ظرفیت ما را زیاد می کند.
اگر قضاوتی نباشد چه می شود؟
رفته رفته باید جامعه ما به سمتی هدایت شود که افراد در آن سریع یکدیگر را قضاوت نکنند. شما خودتان تصور کنید در جامعه ای زندگی می کنید که در آن، آدم ها سریع قضاوت نمی شوند …
به نظر شما در این جامعه تا چه میزان آرامش حکم فرما می شود؟
به عنوان مثال، اگر بچه های ما سریع قضاوت نشوند، بیخودی درون آنها ترس شکل نمی گیرد. حتما میدانید که ترس می تواند زمینه ساز دروغ هم بشود.
خیلی وقت ها والدین می پرسند که چرا فرزندان آنها دو رو و دروغگو بار آمده اند؟!
یکی از دلایل اصلی این اتفاق این است که رفتار آنها با فرزندشان مبتنی بر قضاوت بوده است، در نتیجه وقتی فرزند آنها می خواهد خودش را بیان کند، می ترسد که مورد قضاوت واقع شود.
نتیجه
از آنچه بیان شد، می توانیم این نتیجه را برداشت کنیم که ما باید رفتار با آرامش، باصبر، با حلم و به دور از قضاوت سریع با دیگران و از همه مهمتر با فرزند خودمان را تمرین کنیم.
به ویژه در مواجهه با رفتارهای تقریبا ناهنجار فرزندانمان به خصوص در دوران نوجوانی، این مواجهه معنای بیشتری میابد.
